Auteur: Kijker

Elk jaar zijn we weer onder de indruk van het werk in de gezondheidspost in Djouth. De afgelegen ligging in het regenwoud maakt dat de zorg die hier wordt aangeboden letterlijk van levensbelang is. Hoewel de zorgverlening in 2022 heel goed is verlopen, was het  een moeilijk jaar als gevolg van een inbraak waarbij levensreddende medicijnen en geld is gestolen.

Voor het team is dit enorm frustrerend. Zij werken al jaren als stabiele groep. Gestaag gaat het jaarlijks beter. Een incident als een inbraak bemoeilijkt dat en werpt hen terug in de tijd. Gelukkig kunnen we hen helpen om de voorraad medicijnen opnieuw aan te schaffen en de kas aan te vullen.
We voorkomen ook dat het weer kan gebeuren. In het gebouw is een kleine apotheek met een medicijnvoorraad. In deze afgesloten ruimte wordt ook de kas met contant geld bewaard. Voor komend jaar hebben we budget vrijgemaakt voor een aantal nieuwe stalen deuren, hoogwaardige sloten en een beveiligingscamera. 

Daarnaast zoeken we donateurs voor andere dringende verbeteringen. Een nieuw hek om het terrein is wenselijk in verband met de veiligheid. Het gebouw heeft ook nieuwe plafonds nodig en moet binnen en buiten worden geschilderd. 

Laat het ons weten als je met een eenmalige gift wil bijdragen aan deze aanpassingen. Je zou ons team enorm helpen om hun goede werk gemotiveerd voort te kunnen zetten. 

In de loop van de jaren hebben we verbeteringen kunnen doorvoeren op de 5 kleuterschooltjes. Dat doen we in overleg met het team van leraren en met de ouders.

Elk jaar proberen we daarom alle 5 kleuterschooltjes te bezoeken. Dat is een opgave want de verste ligt ruim een uur van Djouth. Ook dit jaar was hiervoor weer een lange dag gepland om met team en ouders te praten over wat nodig is de komende periode.

Het belang van schoolboeken, schooluniformen, grotere klaslokalen en drinkbaar water wordt weer onderstreept door team en ouders.

Fréderic is één van de leraren. Hij is na het vertrek van de vorige directeur aangesteld als teamleider. Daar zijn we erg blij mee want hij is een ervaren docent en goede pedagoog. Hij heeft ook een goede jonge leraar aangesteld waardoor het team weer op sterkte is.

In de afgelopen twee jaar konden we door extra donaties een waterput en een klaslokaal financieren (zie eerdere nieuwsberichten). Na corona konden we nu eindelijk het resultaat zien.

Voor het komende jaar financieren we weer vrijwel de gehele begroting voor de scholen. Daarnaast zoeken we donateurs voor twee extra waterputten, zodat elke school schoon en drinkbaar water in de buurt heeft. Er is op twee plekken ook behoefte aan een nieuw klaslokaal.  Laat het ons weten als je met een eenmalige gift hieraan wil bijdragen. 

Hoewel onze steun voor St Paul beperkt blijft tot een kleine jaarlijkse bijdrage, vormt deze school toch een belangrijk onderdeel van onze aanpak.

Op St Paul kunnen de Baka-kinderen die hebben leren lezen, schrijven en rekenen op één van de vijf kleuterschooltjes namelijk doorleren.

Het is heel mooi om te zien hoeveel impact de lesmethode ORA voor de kleuters heeft. Op St Paul horen de Baka kinderen van ‘onze’ kleuterschooltjes bij de beste leerlingen in de klas.

We betalen voor de Baka kinderen het schoolgeld, voor alle kinderen schoolboeken en dragen bij aan kennisontwikkeling van het docententeam.

Een kleine anderhalf uur geleden vertrokken we uit Abong Mbang. Met Nazariusza, één van de Poolse zusters, achter het stuur draaien we bij Bimako rechtsaf de weg naar Djouth in. De geasfalteerde weg richting de oostelijke stad Bertoua hebben we verlaten. Onder ons is de weg rood geworden, de kleur van de stoffige aarde. De resterende 90 kilometer hobbelen we in zo’n twee uur naar Djouth. De wereld lijkt hier de afgelopen jaren stil te hebben gestaan. 

Januari 2023 -een impressie over stilstand en vooruitgang

Op andere plekken die we tijdens dit werkbezoek aan ons voorbij zien trekken is dat wel anders. Na de twee jaar dat we door Corona niet in Kameroen waren, zien we in hoofdstad Yaoundé niet alleen dat er nieuwe gebouwen zijn verrezen maar ook nieuwe wegen zijn aangelegd die de reistijd inkorten. Onze chauffeur Toussaint brengt ons vanaf het vliegveld van Yaoundé over nieuwe geasfalteerde wegen in een half uur naar ons vaste onderkomen in de stad. Eerdere jaren kostte dat ruim een uur, vaak vastlopend in het chaotische verkeer.

Als we de volgende ochtend de stad uitrijden op weg naar Abong Mbang komen we iets nieuws tegen – de eerste verkeerslichten van Kameroen. Het verkeer op de drukke kruispunten stroomt daar nu veel makkelijker door.

Voordat we Yaoundé verlaten wil Toussaint ons nog een nieuwe aanwinst laten zien – Playce – een overdekt winkelcentrum dat afgelopen zomer werd geopend. Een plek waar de welgestelde en groeiende middenklasse zich graag laat zien maar daarmee ook de grote verschillen tussen de ‘haves’ en de ‘havenots’ zichtbaar maakt. Op de parkeerplaats wijst Toussaint naar een voorbijlopende klant – één van de beroemdste voetballers van Kameroen.

Drinkend van onze cappuccino’s zien we op de menukaart dat een cheeseburger CFA 3.500 kost, omgerekend € 5,25. Een traktatie die niet bepaald voor iedereen is weggelegd, bedenkend dat het maandsalaris van een beginnende docent ongeveer CFA 45.000 is.

Na onze kop koffie maken we een rondje. We zien restaurants, een enorme speelgoedwinkel, een sportzaak met de groene tenues van de Ontembare Leeuwen, een boutique voor lingerie met goudkleurige paspoppen in de etalage en een grote vestiging van Carrefour, de Franse supermarktketen. Ook kledingketen Mango heeft Yaoundé gevonden, lezen we in een op de etalageruit aangeplakte aangekondigde opening. In juni is het zover.  

Wij zetten koers naar Oost-Kameroen. Naar Abong Mbang rijden we over een tweebaans asfaltweg die een jaar of tien geleden is aangelegd. De weg werkt als een magneet. Langs de weg liggen de dorpjes en vindt er volop activiteit plaats. Overal zien we koopwaar uitgestald. Van bananen tot maniok en van ananas tot hout. De belangrijkste drijver voor de aanleg van deze verbinding naar Oost-Kameroen was ongetwijfeld een economische. Tankwagens, vrachtwagens met containers en opleggers met enorme in het woud gekapte bomen rijden af en aan.

Al het verkeer, met verschillende snelheden, maakt gebruik van de tweebaansweg.

De locals verplaatsen zich vooral op hun brommers, vaak zwaarbeladen met complete families of met goederen. Tegelijkertijd zien we direct naast de weg met langsrazend verkeer veel kleine kinderen die van school naar huis wandelen. Aan deze onveilige situatie wordt gelukkig iets gedaan: de maximum snelheid tussen de dorpen is teruggebracht naar 60 km per uur en wordt bovendien gehandhaafd met mobiele radarapparatuur. Ook nieuw voor ons is het elektriciteitsstation net buiten Abong Mbang van waaruit dorpen in het oosten worden voorzien van stroom.

De coronajaren hebben in Oost-Kameroen minder gevolgen gehad dan in Nederland. Weliswaar zijn ook hier lockdowns geweest, maar het aantal besmette personen was hier, voor zover bekend, aanzienlijk lager. Niet verwonderlijk omdat het aantal contacten met de buitenwereld veel beperkter is dan bij ons. Toch waren ook hier de scholen geruime tijd dicht en bij de gezondheidspost in Abong Mbang horen we dat daar tijdens corona minder patiënten langskwamen vanwege beperkende maatregelen.

Wat wel opvalt zijn de posters met de vuistregels van de WHO die we op veel plekken zien aangeplakt. Handen wassen en niezen in de elleboog is ook hier het devies.

Wij zijn weer een week terug in een wereld die we in 2020 achter ons lieten en zeker niet overal heeft stil gestaan. Even weg van de Hollandse drukte, maar met een vol programma voor de boeg. Een week ook zonder internet. Bijna verleerd, maar wel zo rustig.